Choinkowa tradycja

Boże Narodzenie to tradycja, o której nie sposób nie pamiętać. Symbolika przeplata się z pazerną handlową rzeczywistością i cywilizacyjnym przyspieszeniem. Mimo pośpiechu, próbujemy zatrzymać i pielęgnować, choć niektóre akcenty tak dobrze znane nam z dzieciństwa.

Każda z nas w okresie Bożego Narodzenia, ma w domu lub pracy choinkę.
Drzewko choinkowe jest jednym z najbardziej charakterystycznych akcentów świątecznych.
Pierwsze wzmianki o świątecznym drzewku pochodzą z Alzacji z końca XV wieku. Do Polski zwyczaj dotarł na przełomie XVII i XIX wieku. Początkowo przyjęty niechętnie, okazuje się być dziś nie do zastąpienia.

W wielu rodzinach, próbuje się zamienić drzewka prawdziwe na sztuczne, tłumacząc ten fakt sypiącymi się igłami, koniecznością większego sprzątania lub ekologią.
Dziś w naszym kraju, zaledwie 21% rodzin decyduje się na drzewko prawdziwe. Tymczasem symbolika drzewka to natura, siła i życie. W Polsce przed wprowadzeniem zwyczaju posiadania w okresie świąt choinki, ustawiano snopy słomy, lub siana. Strojono też wnętrza domów gałązkami, będącymi  symbolem życia i zapowiedzią wzrostu plonów.

Do tradycji należy ubieranie choinki w dzień Wigilii. Trudno mówić o tym zwyczaju w polskich marketach gdzie choinkowe drzewka otoczone
św. Mikołajami, przyciągają nasz wzrok już od początku grudnia a nawet końca listopada.

W co ubieramy drzewko? Najczęściej zawieszamy bombki.
Rzadziej kultywujemy tradycję wieszania ciastek, jabłek, cukierków czy własnoręcznie wykonanych papierowych ozdób.

Choinki nie można nie ubrać w lampki (dawniej świece). Światełka na choince powiązane są z tradycją wypatrywania na niebie pierwszej gwiazdki. Dlatego też w wieczór Wigilijny, pierwszy raz, powinny zapłonąć właśnie wtedy gdy na niebie pojawi się pierwsza gwiazdka.