O rasizmie

Nie jestem rasistą ale asfalt ma swoje miejsce! To zdanie wypowiedział jedenastoletni chłopiec  gdy zapytałem go o równość ras. Próbowałem zadać pytanie co to właściwie oznacza. Doczekałem się jedynie wzruszenia ramionami i lekceważącego machnięcia dłonią. Czy podobne formy dyskryminacji są powszechne w naszym kraju? Bez wątpienia tak. Czarny , żółty czy czerwony idąc ulicą jeszcze kilka lat temu wzbudzał ogromne zainteresowanie. Dziś mimo że mniejsze, nadal jest obiektem drwin, uwag i zaczepek wielu polskich nastolatków i dzieci. Jak wytłumaczyć, że czarny, czerwony, biały czy żółty to nikt inny jak tylko człowiek? Są ludzie grubi, chudzi, mali, duzi. Niektórzy mają duże uszy, inni małe lub szerokie nosy. Inni mają zielone oczy, jeszcze inni brązowe lub czarne. Są blondasy, bruneci i rudzi. Niektórzy mają czarną skórę, inni białą. Są łasuchy i ciekawscy. Niektórzy lubią muzykę inni czytają lub oglądają telewizję, kiedy inni robią głupoty. Jesteśmy różni. Czy coś w tym złego? Z pewnością różnorodność dostarcza nowej wiedzy i doświadczeń. Każde społeczeństwo ma swoją kulturę. W każdej możemy odkryć wiele ciekawych elementów wzbogacających naszą wiedzę. Dlaczego mamy więc uważać że jesteśmy lepsi od innych? Na jakiej podstawie ludzie się wywyższają i dyskryminują innych. Niełatwo to wytłumaczyć, zwłaszcza jeśli słuchaczem jest kilku-kilkunastoletnie dziecko.

Tej niełatwej próby podejmuje się Mamadou Diouf. Urodził się w Senegalu a od 27 lat mieszka w Polsce. W tym czasie nie raz spotkał się przejawami wrogości i dyskryminacji. Może właśnie dlatego ma sporo do powiedzenia na temat rasizmu? Jeśli nasz brak tolerancji przerodzi się w agresję i pogardę, możemy wyrządzić sobie krzywdę i może właśnie dlatego warto sięgnąć do „Małej książki o rasizmie”.

Wydawnictwo: Czarna Owca
Ilość stron: 64
Wymiary: 150×190
Oprawa: twarda
ISBN: 978-83-7554-284-4
Tytuł oryginału: Mamadou Diouf