Piąta władza

Pierwszą władzą są kler i rząd. Drugą elita finansowa. Trzecia to pracownicy a czwarta to media. A kto jest piątą władzą? Piąta władza: ci, którzy próbują trzymać pozostałe władze w szachu, określani jako sygnaliści, nadzorcy, dziennikarze społeczni czy… WikiLeaks.

Akcja filmu zaczyna się, gdy twórca WikiLeaks Julian Assange (Benedict Cumberbatch)
i jego kolega Daniel Domscheit-Berg (Daniel Brühl) postanawiają zostać uważnymi obserwatorami działań władzy i ludzi uprzywilejowanych. Za niewielkie pieniądze tworzą platformę, która umożliwia sygnalistom anonimowo zamieszczać tajne dane, rzucające światło na mroczny labirynt tajemnic rządowych i korporacyjnych matactw. Wkrótce na stronie pojawia się więcej alarmujących wiadomości niż w serwisach czołowych światowych agencji prasowych. Gdy  jednak Assange i Berg zdobywają dostęp do największego zbioru tajnych dokumentów wywiadu USA, zaczynają się spory. Nie potrafią poradzić sobie z odpowiedzią na najważniejsze pytanie naszych czasów: jakie są koszty utrzymania tajemnic w wolnym społeczeństwie oraz jaka jest cena za ich ujawnienie?

– Mogą minąć całe dekady zanim zrozumiemy, jakie znaczenie miał portal WikiLeaks i jak zrewolucjonizował przepływ informacji. Nadal nie wiemy, jak to się dalej potoczy, dlatego nasz film nie próbuje przedstawiać jakiegoś ostatecznego stanowiska w tej sprawie. Zamiast tego postanowiliśmy stworzyć dramatyczną fabułę, która poruszy temat wyzwania, jakie niesie za sobą przejrzystość działań. Mamy nadzieję, że ożywimy i wzbogacimy dyskusję, jaką sprowokowały działania portalu WikiLeaks – mówił Bill Condon.

Kiedy Assange uruchomił w 2006 roku stronę WikiLeaks, obrońcy praw człowieka, dysydenci oraz sygnaliści dostali narzędzie do demaskowania przestępstw rządowych i korporacyjnych bez groźby procesu sądowego. W ten sposób strona szybko stała się nie tylko źródłem gorących newsów, ale także ogólnoświatowym wichrzycielem, wprowadzającym zamęt w codzienne działania bankierów, polityków i prezesów korporacji. Strażnicy tajemnic zostali zaalarmowani, gdy strona opublikowała rozkaz zabójstwa w Somalii, dokumenty banków szwajcarskich ujawniające pranie pieniędzy, dowody na ogromną korupcję w Kenii, instrukcję operacyjną bazy w Guantanamo Bay, dowód na wypadek nuklearny w Iranie, dokument szczegółowo opisujący praktyki pozbywania się toksycznych odpadów chemicznych na Wybrzeżu Kości Słoniowej, dowody na niegospodarność banku w Islandii i wiele innych.

Niektórzy zaczęli nazywać Assange’a Jamesem Bondem dziennikarstwa. „The Guardian” określił WikiLeaks jako „niemożliwą do namierzenia i niecenzurowalną maszynę do publikowania przecieków”. Ale niezależnie jak wysokie były stawki do tej pory, WikiLeaks weszła na naprawdę niebezpieczny grunt, gdy w 2010 roku anonimowy kontakt zaoferował jej dostęp do „megaprzecieku” – oszałamiająco bogatego archiwum najbardziej wrażliwych danych służby dyplomatycznej i armii USA, zawierającego 91 tysięcy dokumentów dotyczących wojny w Afganistanie, 400 tysięcy dokumentów z wojny w Iraku i 251287 depesz z placówek dyplomatycznych na całym świecie. To największe archiwa, jakie kiedykolwiek trafiły w ręce cywilów.

Od tej chwili WikiLeaks występuje przeciwko całej potędze rządu USA….