Dzień Kobiet

Za kilka dni nadejdzie ta jedyna, na całe dwanaście miesięcy, oczekiwana chwila, gdy dumne z bycia kobietami zasiądziemy z gracją na naszych czerwonych tronach oczekując na posłanników z kwiatami….

Wówczas wszystkie sprawy dnia codziennego odejdą na drugi plan, a my w świetle reflektorów, pośród donośnych dźwięków fanfar, celebrować będziemy jedno z najwdzięczniejszych świąt jakim jest DZIEŃ KOBIET…

Niestety nie będzie, aż tak różowo. Nie wstrzymają dla nas ruchu na ulicach, a posłańcy komunikacji miejskiej nie będą obdarowywać nas prezentami. Parę słów w telewizji o poprzedniczkach walczących o prawa kobiet. Krótkie życzenia w radio, kilka cytatów. Wystawy sklepowe zachęcające do zrobienia kobietom niespodzianek. A w domach..? Niektórzy panowie stwierdzą, iż to komunistyczny wymysł i nie będą go respektować. Inni wrócą rozkosznie do domu i widząc pięknie wystrojoną żonę, powiedzą: ” Ups…, kochanie zapomniałem, ale przecież wiesz, że dla mnie jesteś KOBIETĄ przez cały rok!” Na szczęście, są jeszcze Ci z zagrożonego wyginięciem gatunku , którzy zakupią wytworne perfumy, piękne kwiaty, wykwintne czekoladki i z rycerską nonszalancją wręczą je damom swych serc.  Jedne z Nas będą rozkoszować się byciem kobietą, obdarowane, a inne pomstować będą nad swym babskim losem, czując się niedocenione. Ale czy  na tym drogie panie polegać ma nasze święto, by oczekiwać od innych, że pokażą nam co znaczy być kobietą?

Spróbujmy, chociaż raz do roku zatrzymać się i zastanowić się nad subiektywnym znaczeniem święta kobiet. Postarajmy się tego właśnie dnia, odkryć na nowo pokłady swojej kobiecości, uśpione przez zmagania codzienności. Spróbujmy zrobić coś dla siebie, co pozwoli nam poczuć się kobietami, każda indywidualnie. Nie obrażajmy się gdy bliska nam sercu osoba zapomni o tym święcie, przypomnijmy jej zmysłowo, tak by poczuła w nas moc i…. Zróbmy coś dla siebie dzięki czemu poczujemy się wyjątkowo. By doniośle przeżyć ten dzień musimy zrozumieć, iż bycie kobietą, nie jest przykrym obowiązkiem. Zapomnijmy o tym, iż czasem czujemy się dyskryminowane, wyzyskiwane, słabsze. Pomyślmy o zaletach, które charakteryzują płeć piękną, o naszej wyjątkowej wrażliwości, sile intuicji, zmysłowości, magii wdzięku, o tych wszystkich cechach bez których świat nie byłby tak bogaty i kolorowy.

Dumne ze swojej natury, pogodzone ze swoim życiem przywitajmy radośnie nadchodzące święto ” z przymrużeniem oka” śpiewając :

Być kobietą, być kobietą – marzę ciągle będąc dzieckiem,
być kobietą, bo kobiety są występne i zdradzieckie…
Być kobietą, być kobietą – oszukiwać, dręczyć, zdradzać
nawet, gdyby komuś miało to przeszkadzać.

Mieć z pół kilo biżuterii, kapelusze takie duże
i od stałych wielbicieli wciąż dostawać listy, róże.
Na bankietach, wernisażach pokazywać się codziennie…
Być kobietą – ta tęsknota się niekiedy budzi we mnie.

Ekscentryczną być kobietą – przyjaciółki niech nie milkną,
czas niech płynie w rytmie walca, dzień niech jedną będzie chwilką.
Jakaś rola w głównym filmie, jakiś romans niebanalny…
Być kobietą w dobrym stylu, Boże, daj mi…

Gdzieś wyjeżdżać niespodzianie, coś porzucać bezpowrotnie,
łamać serca twardym panom, pewną siebie być okropnie…
Może muzą dla poetów, adresatką wielkich wzruszeń?
Być kobietą w każdym calu kiedyś przecież zostać muszę!

Ach, kobietą być nareszcie, a najczęściej o tym marzę,
kiedy piorę ci koszule, albo… naleśniki smażę…